บุญลือเคยถูกจับกุมในความผิดฐานค้ายาเสพติด โดยเขาพ้นโทษในเวลาต่อมา โดยเขาได้ร่วมกับ พันพงษ์ สินธุสังข์ และวิบูลย์ ปานะสุทธะ ใช้บ้านของโรงงานไทย-เยอรมันกลูโคสซึ่งเป็นโรงงานผลิตกลูโคสและฟอกผ้ายีนส์ซึ่งปิดกิจการแล้ว ในตำบลบางแก้ว อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ เพื่อผลิตยาบ้า โดยเสน่ห์ นุชนารถผู้ดูแลสถานที่ได้ให้บุญลือ, พันพงษ์และวิบูลย์ใช้โรงงานหลังจากปิดกิจการเพื่อผลิตยาบ้า ซึ่งการผลิตยาบ้า1ครั้งจะใช้เวลา3-5วัน[4]

ในวันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ.2541 เมื่อเวลา 03.30 น. เจ้าหน้าที่ตำรวจจู่โจมตรวจค้นโรงงานไทย-เยอรมันกลูโคสและจับกุมบุญลือ, พันพงษ์ และเสน่ห์ โดยพบยาบ้าและอุปกรณ์ในการผลิตภายในโรงงาน เนื่องจากตำรวจพบว่าบุญลือและพรรคพวกใช้โรงงานในการผลิตยาเสพติด สองชั่วโมงต่อมาเจ้าหน้าที่ตำรวจวิบูลย์ ปานะสุทธะซึ่งเป็นผู้ร่วมลงทุนกับบุญลือที่หมู่บ้านเคหะธานี 2 แขวงนวลจันทร์ เขตบึงกุ่ม กรุงเทพมหานคร โดยพบยาบ้าจำนวน 18,000 เม็ด และของกลางอีกหลายรายการ โดยของกลางที่ยึดได้ประกอบด้วย ยาบ้าชนิดเม็ดจำนวน 115,800 เม็ด[5], ยาบ้าชนิดผง 40.8 กิโลกรัม, หัวเชื้อยาบ้าประมาณ 10 กิโลกรัม, ฝิ่น 1,300 กรัม และสารเคมีกับอุปกรณ์การผลิตเป็นจำนวนมาก[6] โดยบุญลือ, พันพงษ์, วิบูลย์ และเสน่ห์ ถูกตั้งข้อหาผลิตและครอบครองเพื่อจำหน่ายยาบ้า และข้อหาครอบครองเพื่อจำหน่ายฝิ่น[7]

ศาลจังหวัดสมุทรปราการได้พิพากษาประหารชีวิตบุญลือ, พันพงษ์ และวิบูลย์ ส่วนเสน่ห์ถูกตัดสินจำคุกเนื่องจากเป็นผู้ให้ใช้สถานที่ไม่ได้มีส่วนร่วมกับการผลิตสารเสพติด ต่อมาศาลอุทธรณ์ภาคที่ 1 ได้พิพากษายืนประหารชีวิตบุญลือ, พันพงษ์ และวิบูลย์ ในวันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2544 ศาลฎีกาได้พิพากษาประหารชีวิตบุญลือ, พันพงษ์ และวิบูลย์ ส่งผลให้ทั้งสามทำหนังสือถวายฎีกาทูลเกล้าขอพระราชทานอภัยโทษ แต่ฎีกาก็ถูกยกเนื่องจากการกระทำของทั้งสามคนเป็นการบ่อนทำลายชาติอย่างร้ายแรง ไม่คำนึงถึงความเดือดร้อนของผู้อื่น[8]